مفاهيم شيء گرا مدت نسبتا زيادي است كه شناخته شده و به كار مي روند. تاريخه شيء گرايي به دهه 60 ميلادي بر مي گردد، زماني كه اولين زبان برنامه نويسي شيء گرا به نام Simula ابداع گرديد. به تدريج اين روش برنامه نويسي متداول گشت و در دهه زبان Smaltak موجب گسترش بيشتر اين نوع برنامه نويسي و جديد شد.

تاقبل از دهه ۹۰ افرادي از قبيل بوچ ، يوردان ، رامبا ، كد ، جانسن ، ملو ، مارتين ، اورل ، هندرسون و ... ديدگاههاي مختلف و راه حلهاي مختلفي را در اين خصوص ارائه كردند. در اوايل دهه ۹۰ ميلادي و در ادامه اين مباحث به نقاط مشترك خوبي نزديك شدند. در اين دهه روشهاي بوچ و رامبا متداولتر شدند و در نهايت در سال ۱۹۹۵ ميلادي بوچ و رامبا شروع به تركيب روشهاي خود نمودند و UML يا زبان مدل سازي يكپارچه (Unfied Modeling Languag e ) ايجاد شد. بعد از مدتي جاكبسن نيز به اين گروه پيوست و روشهاي آنها در كليه محافل شناخته شده و مشهور شد.

بالاخره در سال 1997 روايت 1.1 زبان UML به گروه مديريت شيء براي استانداردسازي ارائه شد و مورد قبول اين گروه قرار گرفت. در نهايت UML2.0 تحت بررسي OMG آخرين نسخه زبان مدلسازي يكپارچه ميباشد. جهت كسب اطلاعات بيشتر به www.omg.org/uml مراجعه كنيد.